از بین فیلم‌های جشنواره امسال بیش از همه مشتاق تماشای «متری شش و نیم» سعید روستایی هستم. فیلمی از خالق دیالوگ معروف «سمیه نرو» که با «ابد و یک روز» دل خیلی‌ها را بُرد. می‌گویند این بار هم قرار است از اعتیاد و مواد مخدر بگوید. با چند هزار هنرور و سیاهی لشکر که تعدادی از آنها کارتن خواب واقعی هستند. ایده‌ای که فضای مستندگونه اثرش را پررنگ تر می‌کند.
حضور تیم قبلی بازیگران یعنی نوید محمدزاده، پریناز ایزدیار، پیمان معادی به اضافه شهاب حسینی جذاب است. انتخاب بعدی من فیلم «طلا» ست به کارگردانی پرویز شهبازی. فیلمسازی که از «نفس عمیق» تا «عیار چهارده» و «دربند» و «مالاریا» همیشه شگفتی‌ساز بوده. او این بار سراغ بازیگرانی رفته که همگی برای اولین بار جلوی دوربینش قرار می‌گیرند. فیلم «رد خون» از محمدحسین مهدویان می‌تواند انتخاب جالبی باشد. «لاتاری» او را دوست نداشتم. حالا که با «رد خون» به فضای فیلمسازی شبه مستند «ماجرای نیمروز» برگشته، با اطمینان بیشتری می‌شود به تماشای اثرش نشست. او قرار است از «عملیات مرصاد» بگوید.
فیلم «غلامرضا تختی» ساخته بهرام توکلی احتمالا اثر باشکوهی خواهد بود. توکلی سال قبل تسطش در کارگردانی کارهای بیک پروداکشن را ثابت کرد. حالا که یک قهرمان محبوب ملی را به عنوان سوژه اثرش انتخاب کرده، نتیجه کارش دیدنی است. «ناگهان درخت» ساخته صفی یزدانیان پس از «در دنیای تو ساعت چند است؟» یک فیلم کنجکاوی‌برانگیز محسوب می‌شود. فیلمی که در سکوت کامل خبری ساخته شده و کسی نمی‌داند فضایش مثل فیلم قبلی عاشقانه و شاعرانه است یا نه. در مرحله بعدی انتخاب‌های من فیلم‌های «آشفتگی»، «قصر شیرین»، «تیغ و ترمه» و «سال دوم دانشکده من» قرار می‌گیرند که به ترتیب ساخته فریدون جیرانی، رضا میرکریمی، کیومرث پوراحمد و رسول صدرعاملی هستند. پیش بینی من این است که فیلم این کارگردان‌های میانسال همگی کارهای معمولی باشند. حداقل تجربه چند فیلم قبلی‌شان این طور می‌گوید.
به فیلم «شبی که ماه کامل شد» ساخته «نرگس آبیار» خیلی خوشبین نیستم. فیلم قبلی‌اش «نفس» خیلی نا امید کننده بود. البته ظاهرا این بار بی‌خیال سینمای دفاع مقدس شده و می‌خواهد ماجرای دلدادگی یک دختر جنوب شهری تهرانی به پسری شهرستانی را روایت کند. آن هم با بازی الناز شاکردوست.
شما برای تماشای کدام یک از فیلم‌های جشنواره امسال هیجان دارید؟